Hasta luego Madrid!

Afscheid genomen van kinderen en leerkrachten op de stageschool (Colegio Lourdes), documenten in orde gebracht op La Salle, laatste uren rondgedwaald in deze prachtige stad, alles wat ik wilde zien nog voor een laatste keer gezien, valies ingepakt, kamer (/mijn 'huisje' van de laatste 3 maanden) leeggemaakt en opgeruimd en vliegtuigticket klaar gelegd. Alles klaar voor vertrek = check!

Vertrekken uit Madrid wordt nu écht wel werkelijkheid. Gemengde gevoelens = check! Blij dat ik jullie familie en vrienden weer snel zie, maar de gedachte dat ik hier nooit meer zo lang zal zijn, dat ik nooit meer naar winkel hier op de hoek zal gaan of voor een lange tijd geen metro zal gebruiken is toch een beetje pijnlijk en ontastbaar. Ik had op voorhand niet gedacht dat ik zo snel aan een nieuwe plaats zou wennen en mij eigenlijk vrij snel echt 'thuis' zou voelen. Maar als ik denk aan alles wat deze stad te bieden heeft, is dat ook niet moeilijk! Prachtige gebouwen, heerlijke straten om in rond te kuieren, prachtige parken die je plots ergens helemaal anders doen wanen, prachtige monumenten en historische toestanden, heerlijke tapasbars en andere restaurants en duizend en één gezellige en op zich allemaal verschillende en typische bars. En dan heb ik het nog niet eens over de continue gezellige drukte en levendigheid... Wauw, Madrid heeft me fan weten maken! Dit is een stad waar ik zeker nog vaak zal naar terugkeren, al was het maar om alle mooie herinneringen die hier de voorbije drie maanden gemaakt zijn, op te halen.

Ik besef dat ik mijn twee 'pollekes' mag kussen dat ik deze ervaring heb mogen meemaken en ik wil daarbij iedereen nog eens bedanken die dit mede heeft mogelijk gemaakt! Danku voor de steun, het duwtje in de rug en de centjes! ;)

Maar zoals mijn vriendin Judith, een Nederlandse chica, citeerde in haar blog: 'Elk afscheid betekent de geboorte van een herinnering'. En dat kon Salvador Dali niet beter verwoorden! Want hoe jammer dat deze ervaring vanaf morgen voorgoed afgerond en voorbij is: wat een mooie herinneringen houd ik hier aan over! En die nemen ze mij nooit meer af.

Goed, het is tijd om mijn allerlaatste blogbericht af te ronden en hier nog iets te gaan drinken met de meisjes.

Hieronder volgt een fotoreeks met momenten, mensen en plaatsen die ik niet snel zal vergeten: enjoy! En bedankt dat jullie in deze fantastische ervaring wilden delen door mijn blog te volgen.

En: tot morgen! ;)



Allereerste foto! - Kio Torres

 Appartement

De voordeur

'Cuatro torres' - weekend bezoek mama

Moncloa

Eerste keer uitgaan - Kapital

Plaza de España

Aan de Manzanares

Carnaval @ Colmenar Viejo

Parque de la Montaña

El Retiro bij 0°C

Zonsondergang vanop de Viaducto de Segovia

Tommy Mells!

Paella met de lieflijke gezusters Thielemans

Antiekmarktje @ El Rastro

Mercado San Miguel

Tinto de Verano op een verwarmd terras (mét schapenvellekes!)

Poseren op de trappen aan Plaza Mayor

Tapas in Valencia!

Valencia!

Laatste drankje met kotgenoten @ Penthouse!

... y mucho más!

Hasta luego Madrid y muchas gracias por todo...

Lisa op erasmus in Madrid - 27/01/'12 - 28/04/'12



Teaching practice @ Colegio Lourdes!

Buenas noches amigos y amigas!

Ik weet dat het weer even heeft geduurd, maar hier ben ik dan eindelijk met een update!

De eerste week van de paasvakantie heb ik in ons mooie Belgenland doorgebracht. Ik zag vrienden en familie terug en vierde de 85ste verjaardag van mijn meter en haar tweelingzus! Alleen maar plezier en een zeer blij weerzien dus.

Vrijdagavond keerden we weer terug naar Madrid. Het gevoel bij onze aankomst was dubbel: blij omdat we terug waren maar we beseften ook dat als we de volgende keer op de luchthaven zijn, het is om voor lange tijd afscheid te nemen van Madrid. Maar daar denk ik liever nog niet te veel aan!

Hier in Madrid duurt de paasvakantie maar één week, dus gebruikte ik het laatste weekend vakantie voor wat voorbereidingswerk voor mijn stage in België en ik werkte ook aan enkele examenopdrachten: speekmedaille voor mezelf! We sloten het weekend af met wat gechill in 't zonnetje in het park (retiro) en 's avonds hadden we een paasdiner samen met onze kotgenote Julie in een leuk tapasrestaurant in La Latina.

Dinsdag was het weer tijd voor mijn stage in de kleuterklas. Omdat het op zich al moeilijk genoeg is om de kleuters goed te leren kennen door het communicatieprobleem, hebben we besloten dat ik enkele stage zal lopen in de klas van Ares, en dus niet van Ana. Op zich ben ik wel blij met deze keuze want dan heb ik ook eens een kleuterleider aan het werk gezien.

Tijdens mijn stage heb ik nog niet super veel kunnen realiseren. Ik heb vooral veel geholpen en geprobeerd om zoveel mogelijk contact te leggen met de kleuters, want ik kan jullie garanderen dat het in het Spaans toch niet zo makkelijk is hoor!

Ik zal even een dag in mijn klas schetsen: om 9u komen de kinderen, onder begeleiding van hun ouders de klas binnen. Allen begroeten ze Ares met een luide 'buenos dias' en een dikke kus en knuffel er boven op. Ook de ouders hebben een open en goed contact met Ares en zij blijven steeds nog een tiental minuten tot een kwartier praten met elkaar, met de leraar of met de kinderen. Wanneer er geen speciale lessen zijn, starten we de dag met vrij spel in de klas. De kleuters mogen dan met alles spelen wat ze kunnen vinden. De hoeveelheid speelmateriaal is al het eerste verschilpunt. De klas is vooral gevuld met de vier 'équipos', vier tafels in vier verschillende kleuren waar de kinderen heel veel tijd op spenderen gedurende de dag. Daarnaast zijn er wat boeken, allemaal in vrij slechte staat en niet echt op niveau van de kleuters, er is een keukentje met wat plastic fruit en groenten, een doos met kleine blokken, een doos met plastic kleine dieren, papier, stiften en wasco's (geen kleurpotloden), drie puzzels en een krijtbord. Op zich kunnen de kleuters hier wel goed mee spelen, maar wat ik jammer vind is dat er gedurende het hele jaar geen verrijkingen worden aangebracht. Ares heeft me verteld dat hij eigenlijk nooit of amper iets voorbereid. Dat op zich vind ik al een enorm minpunt.

Vervolgens is het tijd voor een soort van onthaal. Iedereen neemt dan plaats op het stukje parket in de klas en dan overlopen we welke dag het is, wat voor weer het is, we tellen met hoeveel we zijn en de kleuters krijgen ook de kans om iets te vertellen. Hierna is er nog even tijd voor een klassikaal werkje. Vorige week hebben de kleuters maar liefst 5x een tekening moeten maken, over een opgelegd onderwerp. Het bleef niet alleen bij tekenen, mijn 4-jarige schatjes moesten ook nog eens een hele zin bovenaan hun tekening schrijven. Indrukwekkend? Wel, niet echt. Slechts twee kinderen kunnen al vlot schrijven, maar de meerderheid kan nog niet eens een klank aan een letter koppelen. Met hand en tand en met mijn beste Spaans (ahum) heb ik hen dan maar proberen helpen. Ik had toen echt het gevoel dat ik nutteloos werk aan het verrichten was. Alles wat ik kon observeren, zei me genoeg over hun taalniveau. De meerderheid schrijft maar wat neer zonder het echt te vatten.

Hetzelfde gevoel had ik ook bij de rekenlessen. Ook deze werden klassikaal en aan de tafels gegeven. Er zit totaal geen lijn in de verschillende oefeningen in hun rekenschrift en de opdrachten zijn vaak zo nutteloos dat ze alleen maar verwarring teweeg brengen. Ik vond het heel moeilijk om de kleuters tijdens deze activiteiten te 'helpen'. Ik vond het eigenlijk zeer zielig dat ik sommige kinderen iets moest voorzeggen i.p.v. echt te leren. Ik heb de oefeningen dan maar zo concreet mogelijk proberen maken door ze met materialen en echte dingen te ondersteunen en uit te leggen. Maar omdat er hier maar één klassikaal moment voor was, kon ik slechts 2/5de van de klas helpen. De kleuters in mijn school leren dus niet zoals bij ons in België al spelend, maar vooral door aan hun tafel oefeningen te maken in hun schriftjes.

Vervolgens wordt er een 'koek & drank'-moment gehouden en nadien kunnen de kleuters genieten van een halfuur durende speeltijd. Nu ja, deze speeltijd loopt vaker uit tot een uur. Nadien is het al tijd voor hun middageten. De meeste kleuters blijven warm eten op school, een viertal kleuters gaat thuis eten. Het middagmaal wordt elke dag vers klaar gemaakt in de keuken op school en het wordt ook opgediend door het keukenteam. Dit is een team van enkele vrouwen  die de tafels dekken en de kleuters helpen bij het eten. Voorgerecht, hoofdgerecht en dessert, een stevige lunch dus! Nadien is er weer een uur tot anderhalf uur durende speeltijd. Mijn pauze duurt dus twee uur! En het zijn vaak twee lange uren want buiten wat eten en rusten in het park, valt er niet veel te beleven in de buurt van de school. Gelukkig ben ik nog in het goed gezelschap van Britt en Judith, twee Nederlandse meisjes van onze groep. Gesjellig seg! Ik vrees dat mijn Nederlands beter zal worden dan mijn Vlaams...

Nadien is het nog maar anderhalf uur 'les'. Veel wordt er dan niet meer gedaan. Er wordt nog een middagonthaal gehouden waar de kleuters mogen vertellen wat ze gegeten hebben en dan is er nog even tijd voor wat schriftelijk werk aan hun bankjes!

Zoals jullie duidelijk kunnen horen, heb ik een voorkeur voor ons Vlaams onderwijssysteem. Ik heb gedurende de voorbije weken al voorzichtig gepeild naar de mening van Ares, over het Spaanse onderwijssysteem en de werking van de school. Blijkt dat hij er ook niet helemaal achterstaat en dat hij veel meer fan is van het Vlaamse onderwijssysteem. Het grootste probleem vindt hij dat de school en de onderwijsinspectie hen oplegt om elk moment van de dag hetzelfde te doen als de andere tweede kleuterklas. Hij moet dus elke week met Ana overleggen wanneer ze welke lessen kunnen geven, omdat het bij controle duidelijk moet zijn dat de kleuters van dezelfde leeftijd, hetzelfde leren. Dit wil dus zeggen dat Ares steeds met de andere klas rekening moet houden en dat er weinig ruimte is voor eigen ideeën en uitvoeringen.
Ook is hij voorstander van het hoekenspel en 'al spelend leren'. Ares vertelde me dat hij deze werkwijze al eens had voorgesteld aan Ana, maar dat zij hier vrij negatief op reageerde. Ze zei hem toen dat ze toch bewijzen op papier moesten hebben wat de kleuters al kunnen en kennen en wat niet. Ares zou het dus ook anders aanpakken als hij daar de ruimte voor zou krijgen.

Op zich leer ik niet echt super veel van mijn stage hier, alleen dan dat de Belgische kleuters toch wel hun twee pollekes mogen kussen als je 't mij vraagt!

Mijn laatste weekend in Madrid zit er definitief op en ik heb het weer heel typisch afgesloten: ziek! Het zal dus een vroege avond worden voor mij.

Tot over enkele dagen, voor het laatste blogbericht uit Madrid.
Wat klinkt dat toch nog een beetje on-echt...

Besos x Lisa

La última semana en la universidad ‘La Salle’!

Buenas noches a todos!

Een grote verandering heeft plaats gevonden want sinds vorige week donderdag zitten onze lessen op La Salle er officieel op!

Vorige week was best wel een drukke week. Maandag hadden we een vrije dag, wat goed uitkwam aangezien we ons project voor het vak International Academic Activities dinsdag moesten indienen. Voor dit vak moesten we ons de eerste les opdelen in verschillende groepen met gemengde nationaliteiten. Ik kwam ik een groep met de Spaanse Oscar, Ana en Bea te zitten, samen met de Italiaanse Sara. Deze laatste hebben we echter niet vaak gezien, zij heeft haar lessen aan La Salle blijkbaar stopgezet en zo werd ons groepje dan nog maar eens kleiner! Ons onderwerp was 'sexual education'. Opdracht: creëer een project rond een gekozen onderwerp/doel binnen 'sexual education'. We (lees 'vooral ik') hebben een project opgemaakt waarbij kinderen van het eerste en tweede middelbaar op een soort van summercamp konden met school, waar er ook aandacht wordt besteed aan 'sexual education'. Dit idee moesten we helemaal onderbouwen met theoretische achtergronden, we moesten activiteiten creëren, informatie verzamelen, etc. Heel interessant was het niet voor mijn werkomgeving, maar we hebben het project toch goed afgerond waardoor ook die credits binnen zijn!

We sloten vorige week ook het vak 'Games and Music' af, met een eigen presentatie van oude liederen en dansen/spelletjes van ons land. Met dank aan 'zakdoek leggen' en door onze goede medewerking tijdens de lessen hebben we ook die studiepunten behaald!

'Spanish Education System' eindigde reeds enkele weken geleden, maar begin vorige week kregen we ons eindtotaal met de laatste taak erbij: 9/10!
Op woensdag hadden we ook onze laatste les Spaans (wel echt jammer!), en dus ook ons laatste examen. Punten hebben we nog niet gekregen maar ik kan jullie wel al meedelen dat het zeker niet slecht zal zijn.

En daarmee zit mijn tijd aan de universiteit 'La Salle' er definitief op, want deze ochtend begonnen we aan onze teaching practice. Met een bang hartje kwamen we aan in de school, want ondanks het vriendelijke onthaal wisten we nog niet heel veel, enkel dat de kids quasi geen Engels spreken. Het bewijs kan ik jullie hier geven. Tijdens ons eerste bezoek ging ik een 'gesprek' aan met een kleuter:

Kleuter: Hello, how are you?
Verbaasde ik: Hello, very good, thank you.
                     What is your name?
Kleuter: ... Yes.

Hierna was ik eens zo verbaasd, maar zat de schrik er pas echt in!
Zoals reeds vermoed, kennen de kleuters in mijn twee klassen niet echt veel Engels. Ze verwelkomden me wel met 'Hello' (uitgesproken als 'Ghello'), maar buiten enkele kleuren en 'Whisky' en 'Ice cream' kwam er niet echt heel veel Engels uit.
Hoe dan ook, buiten een klein angstgevoel had ik een leuke dag vandaag. Ik sta in twee klassen: bij 'Profi' Anna en haar 27 4-jarigen en bij 'Profi' Aere en zijn (!) 4-jarigen. Jullie hebben het goed gehoord, zijn! En Aere is niet de enige mannelijke kleuterleider want 3 van de 6 kleuterleerkrachten zijn van het mannelijke geslacht. Ik wil hier zeker niet laten blijken dat mannen niet in een kleuterklas kunnen/mogen staan, maar ik heb nog nooit dergelijke ervaring gehad, ik ben dus super benieuwd!

Wat betreft mijn eerste indruk met het Spaans onderwijssysteem in de kleuterschool: DRUK! Madre mia! Wat een lawaai kunnen die Spaanse kids produceren. Belgische kids kunnen dit zeker ook, maar wij zorgen er toch voor dat er op een meer aanvaardbare manier met elkaar wordt gesproken i.p.v. gehoorschade en stress te helpen ontwikkelen. Juf Anna is een hele lieve juf, maar ze kan zichzelf veel werk besparen door meer grenzen op te stellen en vooral meer te zingen en de kinderen op een leuke en speelse manier af te leidden/ te helpen concentreren. Ik kijk al van de eerste dag met een hele andere bril naar al de gezang tijdens mijn stages. Voor diegenen die hier nog steeds sceptisch tegenover staan: het werkt écht als ik het gebrek aan zingen in de kleuterklas vandaag heb gezien.

Wat ik zeker ook gemerkt heb is dat mijn Spaans toch nog niet op zulk niveau staat dat ik duidelijk kan communiceren. Kinderen die een heel verhaal komen vertellen en er maar slechts een beetje van verstaan maar vooral niet weten hoe hier op te reageren: geen leuk gevoel! Maar positief was dat ik toch merk dat ik al veel versta, of toch de  algemene context. En nog positiever is denk ik dat ik nu pas écht Spaans ga leren. Olé!

Wat ik eerder niet zo leuk was, was de les 'rekenen'. De 4-jarige kleuters haalden hun rekenschrift (!) boven en moesten naar de, al zeg ik het zelf, oerdroge en saaie les luisteren, alvorens ze zelfstandig aan de oefeningen moesten beginnen. De betrokkenheidsmeter stond ver onder nul en ook met het welbevinden van sommige kleuters ging het echt niet goed. Met mijn beperkte kennis van het Spaans wat betreft rekenen, probeerde ik de oefening met hand en tand uit te leggen. Het was echter met 'lapices de colores' (kleurpotloden) dat ik de werking van de sommen probeerde te verduidelijken. Soms leken de kinderen het te snappen, maar de oefening zat zodanig onduidelijk in elkaar dat dit slechts enkele seconden duurde. Al spelend leren wordt hier duidelijk minder toegepast.

Ik weet nog steeds niet goed wat de leerkrachten van mij verwachten, maar ik heb er zeker heel veel zin in om mijn Spaans bij te schaven in het bijzijn van al die leuke en lieve chicos y chicas en ondertussen mijn skills als leerkracht ook nog wat bij te schaven. Want als je al niet op taal kan terugvallen, moet je extra creatief uit de hoek komen me dunkt. Allesinds, heel spannend dit alles!

Genoeg met al die schoolpraat. De voorbije twee weekends had ik bezoek van An-Katrien & Charlotte en Kaat & Sofie! Moet ik nog specifiek vermelden dat dit geweldig-super-leuk-fantastisch-zalig-brullen-lachen-gieren en 'een beetje thuis komen' was? Nogmaals danku quapas voor de twee hele toffe weekends!

Wat ik in mijn vorig blogbericht blijkbaar vergeten vermelden was: ik heb sinds het eerste weekend van maart een nieuwe kamer! Ik woon nog steeds in hetzelfde appartement maar ben met Liesbeth van kamer gewisseld (omdat die veel groter is), zodat mijn bezoek plaats had om te overnachten. Dit is dus mijn nieuwe stek:

Foto's van familie en vrienden

Lieve kaartjes en brieven en mijn orchidee (met dank aan Memeke!)

Uitzicht vanuit mijn raam! Niet slecht hé?

Ik heb enkele weken geleden ook nog iets spannends meegemaakt. Op een alledaagse ochtend op de metro op weg naar school, ben ik bijna beroofd geweest. Ik stond met mijn schoudertas met daarover mijn jas tegen de deur te leunen toen ik iemand tegen mij voelde duwen. Ik keek acherom en zag een man in kostuum en terwijl ik mijn jas in mijn handen nam en een stapje naar voor zette omdat ik vermoedde dat hij snel uit de metro moest stappen wegens tijdnood, zag ik zijn hand op mijn tas liggen, klaar aan de rits aan de achterkant van mijn tas. Mijn 'frank' was echter nog niet echt gevallen en ik zei tegen Liesbeth, Caroline en Julie 'Alé, die zijn hand ligt op mijn tas, zo vreemd'. Pas toen het meisje dat voor mij zat naar mij keek en vervolgens de man vreemd en een beetje boos aankeek, is hij gevallen (-> de frank)!

Een beetje in shock en nog steeds niet volledig begrijpend, keek ik de man nog eens aan. Het was duidelijk een professionele dief, want hij had speciaal een kostuum aangedaan om niet verdacht te lijken. Want zeg nu eerlijk, wie denkt nu bij het zien van een man in kostuum dat hij wel eens een dief kan zijn? Zonder schroom keek de man mij terug aan, recht in de ogen en begon hij naar andere tassen te zoeken. Ongelooflijk!

De buit was wel heel klein geweest want in die achterste zak van mijn tas zat (en zit nooit) niks, nada, noppes! Maar het was wel een goede waarschuwing dat je steeds moet opletten en dat eigenlijk niemand echt te vertrouwen is. Jammer wel, die vaststelling! Maar ik houd mijn tas op de metro steeds voor mij maar niemand hoeft een argwanende en achterdochtige blik van mij te vrezen want dat zou mijn dagen maar somber maken!

Dat was het weer voor de voorbije weken. Morgen een nieuwe stagedag dus nu nog wat ontspannen en dan vroeg mijn bed in! Reeds een klein gevoel van heimwee naar de lessen toch...

Hasta pronto amigos y amigas x

La visita de mi padre y mi hermana (2/03-4/03) y un fin de semana en Valencia! (9/03-11/03)

Buenas noches a todos!

Duizend maal excuses voor het lange wachten, maar hier is weer een update van mijn schoon leven in Madrid en ook voor even in Valencia!

Vorig weekend, van vrijdag 2/03 tot zondag 4/03, had ik bezoek van mijn papa en zus. Heel fijn, want dat betekende ook een weekendje op hotel! (lees: heel veel comfort, zalig bed, zalige douche en heerlijk ontbijt met vers fruitsap)

Ik wachtte hen op in de luchthaven waarna we vervolgens naar mijn appartement gingen voor een korte rondleiding en uitwisseling van kledij en geschenken van het thuisfront: Danku Nicole en papa voor de kaartjes inclusief financiële bijdrage, danku voor de pralines en danku Memeke voor mijn voorraad aan choco!

Een super schattig 'weekly pack' van Nutella met 7 kleine potjes choco!

Na deze uitwisseling van goederen, zijn we naar het hotel gegaan dat gelegen is in Sol, heel dicht bij Gran Via en dus pal in't centrum! Eens we onze bagage gedropt hadden, ons even hadden opgefrist en een stevig stuk vlees naar binnen hadden gewerkt, zijn we teruggekeerd naar 'mijn' buurt (Nuevos Ministerios) en hebben we de befaamde Kio Torres, de Cuatro Torres en het voetbalstadion bezocht. Helaas viel het weer wat tegen (bewolking en wat frisjes), maar we zijn dan na iets te gaan drinken teruggekeerd naar ons hotel om ons klaar te maken voor een gezellig én typisch Spaans diner. Jullie kunnen het al raden, jep, Paella! Zo eenvoudig maar zooooo lekker. (Het beste aan bezoek krijgen is de logische verplichting om nog maar eens Paella te eten!)

Dag twee van bibi's rondleiding aan la familia in Madrid: een stukje langs de Manzanares (de rivier in Madrid aan het park Casa de Campo)gestapt, een stevige wandeling in Campo del Moro gemaakt (een mooi park achter het paleis), een bezoek gebracht aan la Catedral Nuestra Señora de la Almudena (deze keer ook de binnenkant bezocht en van het ongelooflijke uitzicht van op de koepel genoten), voorbij Palacio Real en door de vele straten in Sol gewandeld! Een hele boterham dus!

Rio Manzanares

Een pauw in Campo del Moro

Uitzicht vanop de kathedraal

Catedral Nuestra Señora de la Almudena

Van de toerist uit te hangen krijgt een mens dorst! Tijdens onze zoektocht naar iets fris, kwamen we een café tegen waar ze heel veel verschillende soorten bier serveerden, waaronder ook zo'n 15 verschillende Belgische bieren! Het bier heeft gesmaakt, maar de bediening kon nét iets vriendelijker. Dat Spaanse temperament heeft soms ook zo zijn nadelen ...

Tafeldecoratie -> een stukje Grimbergen in Madrid!

Nadien heb ik met mijn zus nog even de winkelstraten van Sol onveilig gemaakt maar om te voorkomen dat onze portefeuille (lees: Lore haar portefeuille) helemaal leeg zou zijn, zijn we naar Reina Sofia gegaan voor nog wat extra kunst aan onze dag toe te voegen! Het was reeds de tweede keer dat ik dit museum bezocht, maar  zelfs na deze tweede keer, heb ik het nog steeds niet helemaal gezien! Gelukkig is het elke zaterdag vanaf 14u30 gratis, ik heb dus nog wat extra kansen.

We hebben onze mooie maar drukke dag dan afgesloten in een restaurant op de Plaza Mayor, daarna hebben we nog een slaapmutsje gedronken op een verwarmd terras en dan was het tijd voor wat slaap. 

Op onze laatste dag samen hebben we het wat rustiger  aan gedaan. Zoals bij elk bezoek, zijn we naar El Rastro gegaan, zoals gewoonlijk: heel leuk en ontspannend! - bericht aan eventuele bezoekers aan Madrid: wegens een enorme koopbui van mi querida hermana weet ik niet zeker of er op zondag nog koopwaar zal zijn... ;)

Ons laatste middagmaal was zeker niet het slechtste! Een lekker zalmke met een wit wijntje in een zeer gezellig restaurant, i like!

El Rastro

Mi padre y mi hermana op restaurant!

Aan alle mooie liedjes komt een eind, en daarbij kwam dus ook aan het bezoek. We gingen onze spullen ophalen in het hotel, namen samen de metro tot in Cuatro Caminos en daarbij namen we afscheid. Gelukkig is het niet voor lang!

Wegens het drukke weekend en ook nog het schoolwerk niet te vergeten, had ik een rustige week. Woensdag hadden we weer examen Spaans en ik vond het al iets moeilijker dan het vorige! Maar ik haalde een 8,9/10 dus dat valt nog allemaal goed mee.

Woensdagavond ben ik samen met Julie en Joanna een cocktail gaan drinken in een gezellige bar à la duizend en één nachten. Maar dat was het voor mijn avondlijke bezigheden tijdens de week. Een beetje geld en energie sparen voor het weekend, want vrijdagnamiddag namen we de bus richting Valencia! 

Na een vijftal uur op de bus, kwamen we om 22u aan in Valencia. We namen de bus naar ons hostel, installeerden ons en gingen op zoek naar eten! En eten vonden we!

Het heeft wel even geduurd want de meeste restaurants serveerden al geen eten meer, maar al snel vonden we iets herkenbaars terug: 100 montaditos, een Spaanse keten dat lekkere tapas serveert. Onze honger was gelukkig groot genoeg voor al de tapas!

Nadien zijn we nog naar enkele barretjes geweest, maar omdat we allemaal vrij moe waren van de busreis, hebben we het niet heel erg laat gemaakt.

Zaterdag hebben we zowel het oude als het nieuwe gedeelte van Valencia bezocht en ik moet zeggen, het heeft beide zijn charmes. We begonnen aan onze dag met een bezoek aan de Catedral de Santa María de Valencia, een mooie mix van romaanse, gotische en barok-stijlen. Ook de Torres de Serranos konden niet aan ons, toeristen voor 't weekend, ontkomen. We hebben deze helemaal tot boven beklommen, waar we van een heel mooi uitzicht konden genieten.

Vervolgens hebben we wat door de kleine straten in het oude en uiterst gezellige gedeelte van de stad gewandeld en konden we ook genieten van het immense geluid van de vele 'petardos'. Dit zijn kleine bommetjes, vergelijkbaar met de bommetjes die je vroeger op de kermis kon winnen. De Valencianen vieren op 19/03 'Las Fallas', een soort carnaval met een heuse voorbereiding. Vanaf 1/03 beginnen zijn met de voorbereidingen: bouwen van praalwagens, lichtjes ophangen in de stad en ook elke dag om 14u. wordt 'La Mascletta' gehouden. Dit is een soort van (grond)vuurwerk-show waar heel wat volk op afkomt. Elke dag wordt er steeds meer vuurwerk afgeschoten en wordt het spektakel steeds luider en luider. De 'finale' wordt bewaard voor Las Fallas, maar straks meer daarover!

Je ziet vooral kinderen met 'petardos' spelen.

Gehoorschade wordt hier dus al op vroege leeftijd gecreëerd!

Nadat we genoeg van het oude gedeelte van Valencia hadden geproefd, zijn we aan onze heuse wandeltocht naar het nieuwe gedeelte begonnen. Erg onaangenaam was deze niet: een warme zon, zo'n 22 graden en een prachtige omgeving want we wandelden in de drooggelegde rivier, de Turia. Deze rivier werd ooit drooggelegd wegens een te groot risico aan overstromingen, maar dat is zeker geen slechte zaak geweest, want het water heeft plaatsgemaakt voor een zeer mooi en uniek park, waar de Valencianen kunnen genieten van rust en ontspanning in schaduw en zon!

Na een energiestop voor een 'Menu del dia', inclusief een typisch Valenciaanse paella (zonder vis, wat een beetje vreemd is als je weet dat Valencia aan de Middellandse Zee ligt), kwamen we aan in 'Ciudad de las Artes y Ciencias', een verzamelnaam voor de bekende en zeer moderne gebouwen.

Dit zijn onder andere musea, een cinema en ook het grootste aquariumcomplex (Oceanogràfic) van Europa is hier gevestigd. Ons bezoek aan Valencia zou niet compleet geweest zijn zonder een bezoek aan al deze zeedieren, inclusief dolfijnen die bewonderen te vielen in de dolfijnenshow. Een echte aanrader en zeker een meerwaarde aan een bezoek aan Valencia.

We hebben daarna dan de bus terug genomen naar ons hostel en onze laatste avond hebben we afgesloten met een lekkere lasagne en enkele pizza's in een goed Italiaans restaurant. Daarna zijn we nog een lekkere cocktail gaan drinken en hebben we ook nog wat danspasjes op de Valenciaanse dansvloer gezet!

Na een iets te korte nacht hebben we dan nog wat door de straten gekuierd en om 14u hebben we 'La Mascleta' bijgewoond. Op een zeer kleine plaats in de immens grote massa - elke dag van 1 t.e.m. 19 maart komt er steeds een ondenkbare hoeveelheid mensen op straat om dit vijf minuten durende spektakel bij te wonen - hebben we vijf minuten met onze mond open gestaan, niet van verbazing maar om het geluid te dempen. Volgens Diana, een Valenciaanse vriendin van Liesbeth die zondag met ons mee kwam, is het slecht om je oren af te dekken met je handen, maar moet je je mond lichtjes openzetten zodat het geluid via je oren terug uit je mond kan gaan. Of dit echt beter is weet ik niet (anders heeft Diana eens goed kunnen lachen met ons), maar ik heb allesinds niemand met z'n handen op z'n oren gezien. Hoewel het meer geluid als echt vuurwerk was, was het zeker de moeite om dit bij te wonen. Alle mensen op straat genoten echt van dit spektakel en van het oorverdovende geluid van het vuurwerk en de bommetjes. Ik vond het nu al erg luid, dus ik ben blij dat we er niet met Las Fallas zelf zullen zijn!

Nadien hebben we een broodje gegeten en zijn we naar het ene aspect van Valencia gegaan wat in Madrid volgens mij ontbreekt - si, claro, el mar! Hoewel er toch vrij veel wind was, hebben we kunnen genieten van een goede strandwandeling en wat chillen op 't strand. Liesbeth, Caroline en Julie hebben zelfs hun bikini aangetrokken en hebben het gewaagd om in zee te gaan! Ik daarentegen heb het bij pootjebaden gehouden...

Na deze ontspannende dag, was het jammer genoeg alweer tijd om afscheid te nemen van deze mooie stad (echt een bezoekje waard!). Gepakt en gezakt namen we de taxi naar het busstation, waar we terug op de bus stapten voor een vijf uur durende busreis. En ik kan jullie vertellen dat het héél stilletjes was op de bus! Zo moe ik was, stapte ik zelfs na een korte stop op de verkeerde bus! Tijdens het opstappen begonnen Julie en Liesbeth nog met mij te lachhen en zeiden ze dat ik op de verkeerde bus stapte, maar ik dacht dat het weer een flauwe moppen was en stapte dus verder. Toen ik na even zoeken toch mijn spullen niet meer vond en mijn buurman plots was getransformeerd tot een buurvrouw, ben ik dan maar weer afgestapt. Echt heel verkeerd was het misschien niet geweest, aangezien deze bus terug naar Valencia reed!

Toen we uiteindelijk weer uit de metro kwamen en op de Bravo Murillo stapten, kreeg ik een heel vreemd gevoel. Ik voelde mij na dat weekendje weg weer 'thuis' en van het idee dat ik over anderhalve maand nooit meer in deze straat zal wandelen, werd ik toch een beetje triest.

Nog dubbel zo hard genieten van mijn tijd hier in Madrid is dus de boodschap!

Hasta pronto,

Beso x Lisa