Wat een carnavalsgekte vorig weekend! Net zoals ik in mijn laatste blogbericht had gezegd, waren we zaterdagavond uitgenodigd door twee Spaanse meisjes op het carnavalfeest in Colmenar Viejo, een dorpje op zo'n halfuur van Madrid. Verkleed als 'punker' voegden we ons 's avonds bij het feestgedruis! En wat kunnen de Spanjaarden carnaval vieren! Iedereen was verkleed, en hoe?! Ze hadden duidelijk de duurste en meest originele kostuums uit hun kast gehaald. We hebben die avond zelfs meerdere keren de vraag gekregen 'Why are you not dressed?' -> Menen ze dat nu?! Al bij al, een heel geslaagd feest waar we ook ons best hebben gedaan om te 'socialicen' en open te staan voor de Spaanse cultuur!
Hieronder enkele sfeerbeelden:
Na al dat gefeest was het tijd voor de 'serious stuff' want maandag hadden we ons eerste examen Spaans: sp-p-p-panneeend! Echt moeilijk vond ik de leerstof nog niet, aangezien ik reeds in ons Belgenland een cursus Spaans heb gevolgd. Voor dit eerste examen was zo goed als alles eerder herhaling. Maar dat terzijde, ik haalde een 9,35/10 - muy bien, ¿no?
Dinsdag hebben we tijdens het vak 'Spanish Education System' - houd jullie vast - nog meer informatie gekregen over het Spaanse onderwijssysteem! Hoera! Om jullie kort even te laten delen in mijn kennis:
Kinderen gaan vaak van 0-3 naar een soort van kinderopvang, gelijkaardig zoals bij ons. Op 4- en 5-jarige leeftijd gaan zij naar de kleuterschool (verplicht) en net zoals bij ons gaan ze ook van 6 tot 12 naar de lagere school. Vanaf daarna is er pas een verschil met ons onderwijssysteem. De kinderen gaan hier van hun 12 tot hun 16 jaar naar de secundaire scholen. Vanaf hun 16de vervalt hun eigenlijke leerplicht. Willen zij echter toch nog verder studeren en ook eventueel naar de universiteit gaan, volgen zij nog twee jaar 'Bachillerato'. Hier kunnen zij kiezen tussen verschillende opleiding, die elk gespecifieerd zijn op een eventueel toekomstig beroep of toekomstige studie. Na deze opleiding moeten alle studenten die nog willen verder studeren een examen afleggen. Wie hiervoor niet slaagt, kan niet naar de universiteit. Maar er zouden ook nog enkele herkansingsmomenten zijn en ook dan zouden er nog kleine achterpoortjes zijn naar een plaats op de universiteit. Daarnaast heb je hier ook nog 'Colegios publicos' (of 'public shools'), Colegios privados ('private schools') en om het dan allemaal nog net iets ingewikkelder te maken zijn er ook Colegios concertados', een mengeling van het private en publieke onderwijs. De verschillen zitten hem voornamelijk in het financieringssysteem. Tot de leeftijd van 16 jaar is het onderwijs in Spanje in principe 'gratis' (ouders betalen wel voor schoolboeken, -materiaal en extra's ) maar daarna wordt het heel wat duurder. De studenten aan onze universiteit, La Salle, betalen maar liefst 800 euro per maand! Een totale schok voor ons, erasmussers want in België is dit héél wat lager, alsook in Nederland (die toch iets meer betalen dan wij) en Zweden (waar het onderwijs volledig gratis is en hogere studies enorm gefinancierd worden!). Een ander verschil met ons onderwijssysteem is de hoeveelheid aan autonomie die de scholen krijgen. Dat is hier in Spanje veel meer, wat voor heel wat manipulatie en uitsluiting van studenten zorgt. Zo kunnen universiteiten zelf bepalen hoe hoog de lat gelegd wordt en welke punten goed genoeg zijn. Zo kunnen studenten die bijvoorbeeld een 6,5/10 halen voor hun ingangsexamen afgewezen worden wanneer de meerderheid van de studenten gemiddeld een 8/10 halen. Er is hier dus vaak heel wat gefoefel, wat in het nadeel van heel wat studenten speelt. Maar ik kan nog zoveel bladzijden schrijven over het Spaanse onderwijssysteem, dus ik stel voor dat de geïnteresseerden mij contacteren wanneer er meer info is gewenst!
Tijdens de les hebben we ook een interview voorbereid voor Spaanse studenten die 'Fysiotherapie' studeren, over hun ervaringen met hun onderwijssysteem. Ik ga jullie niet met nog meer onderwijsstuff vervelen maar wat ik wel interessant vond tijdens de nabespreking van de interviews was dat de kinderen in de lagere school vanaf een bepaalde leeftijd wel Engels krijgen, maar heel vaak van leerkrachten die helemaal niet goed Engels spreken waardoor ze dus meer fout dan juist aangeleerd krijgen. Ook het tempo ligt heel laag. Elk jaar werden de cijfers, de kleuren en de basiswoordenschat in het Engels herhaald. Het meisje dat ik interviewde is op zelfstandige basis een aparte studie 'Engels' gaan volgen, als hobby, omdat zij vond dat ze deze taal echt moest kunnen spreken. Daarmee hebben we dus een antwoord op 'waarom we hier nog bijna geen Spanjaarden zijn tegengekomen die écht Engels kunnen spreken' gekregen. Dit is niet alleen een enorm minpunt voor de Spaanse studenten, ook wij kunnen meespreken van frustraties wegens zeer armzalig Engels. Sommige van onze leerkrachten schrijven heel veel fouten in hun presentaties en hun beperkte woordenschat en vaak heel slechte uitspraak maakt het allemaal nog extra moeilijk om te volgen. Voor mij echt onbegrijpbaar hoe een land als Spanje zo weinig moeite doet om een wereldtaal als het Engels onder de knie te krijgen.
Na al die bedenkingen en frustraties was het tijd voor ontspanning in de zon! Op naar Parque del Retiro (of gewoon 'Retiro' voor de vrienden) voor wat ontlading. Hoewel het nog maar februari is, komt het zomergevoel hier al aardig naar boven. Met de volle 16 graden (aanvoelend als 20 graden), een stralende zon en een hemelsblauwe lucht kan dat ook moeilijk anders!
's Avonds zijn we dan nog met enkele meisjes wat tapas gaan eten in Sol maar daarna was het flink in ons bed want het carnaval zat bij ons allen nog in het lichaam.
Donderdagnamiddag zijn we andere oorden gaan verkennen: het park 'Casa de Campo'. Dit is een groot park met een meer, zoo, pretpark en diverse wandelpaden in het westen van Madrid.
Toen we 's avonds thuiskwamen van deze ontspannende namiddag in het park, hadden we een e-mail gekregen met de punten van ons groepswerk 'Shall we all move to an island?' (waar we ons eigen onderwijssysteem moesten ontwerpen)... tromgeroffel... (want het verdient écht wel tromgeroffel) - Ketsjing! - 9,8/10!
En met deze (welverdiende - al zeg ik het zelf) goede punten sluit ik al mijn vierde week in Madrid af! De tijd gaat echt veel te snel!
Lisa