Buenas noches amigos y amigas!
Ik weet dat het weer even heeft geduurd, maar hier ben ik dan eindelijk met een update!
De eerste week van de paasvakantie heb ik in ons mooie Belgenland doorgebracht. Ik zag vrienden en familie terug en vierde de 85ste verjaardag van mijn meter en haar tweelingzus! Alleen maar plezier en een zeer blij weerzien dus.
Vrijdagavond keerden we weer terug naar Madrid. Het gevoel bij onze aankomst was dubbel: blij omdat we terug waren maar we beseften ook dat als we de volgende keer op de luchthaven zijn, het is om voor lange tijd afscheid te nemen van Madrid. Maar daar denk ik liever nog niet te veel aan!
Hier in Madrid duurt de paasvakantie maar één week, dus gebruikte ik het laatste weekend vakantie voor wat voorbereidingswerk voor mijn stage in België en ik werkte ook aan enkele examenopdrachten: speekmedaille voor mezelf! We sloten het weekend af met wat gechill in 't zonnetje in het park (retiro) en 's avonds hadden we een paasdiner samen met onze kotgenote Julie in een leuk tapasrestaurant in La Latina.
Dinsdag was het weer tijd voor mijn stage in de kleuterklas. Omdat het op zich al moeilijk genoeg is om de kleuters goed te leren kennen door het communicatieprobleem, hebben we besloten dat ik enkele stage zal lopen in de klas van Ares, en dus niet van Ana. Op zich ben ik wel blij met deze keuze want dan heb ik ook eens een kleuterleider aan het werk gezien.
Tijdens mijn stage heb ik nog niet super veel kunnen realiseren. Ik heb vooral veel geholpen en geprobeerd om zoveel mogelijk contact te leggen met de kleuters, want ik kan jullie garanderen dat het in het Spaans toch niet zo makkelijk is hoor!
Ik zal even een dag in mijn klas schetsen: om 9u komen de kinderen, onder begeleiding van hun ouders de klas binnen. Allen begroeten ze Ares met een luide 'buenos dias' en een dikke kus en knuffel er boven op. Ook de ouders hebben een open en goed contact met Ares en zij blijven steeds nog een tiental minuten tot een kwartier praten met elkaar, met de leraar of met de kinderen. Wanneer er geen speciale lessen zijn, starten we de dag met vrij spel in de klas. De kleuters mogen dan met alles spelen wat ze kunnen vinden. De hoeveelheid speelmateriaal is al het eerste verschilpunt. De klas is vooral gevuld met de vier 'équipos', vier tafels in vier verschillende kleuren waar de kinderen heel veel tijd op spenderen gedurende de dag. Daarnaast zijn er wat boeken, allemaal in vrij slechte staat en niet echt op niveau van de kleuters, er is een keukentje met wat plastic fruit en groenten, een doos met kleine blokken, een doos met plastic kleine dieren, papier, stiften en wasco's (geen kleurpotloden), drie puzzels en een krijtbord. Op zich kunnen de kleuters hier wel goed mee spelen, maar wat ik jammer vind is dat er gedurende het hele jaar geen verrijkingen worden aangebracht. Ares heeft me verteld dat hij eigenlijk nooit of amper iets voorbereid. Dat op zich vind ik al een enorm minpunt.
Vervolgens is het tijd voor een soort van onthaal. Iedereen neemt dan plaats op het stukje parket in de klas en dan overlopen we welke dag het is, wat voor weer het is, we tellen met hoeveel we zijn en de kleuters krijgen ook de kans om iets te vertellen. Hierna is er nog even tijd voor een klassikaal werkje. Vorige week hebben de kleuters maar liefst 5x een tekening moeten maken, over een opgelegd onderwerp. Het bleef niet alleen bij tekenen, mijn 4-jarige schatjes moesten ook nog eens een hele zin bovenaan hun tekening schrijven. Indrukwekkend? Wel, niet echt. Slechts twee kinderen kunnen al vlot schrijven, maar de meerderheid kan nog niet eens een klank aan een letter koppelen. Met hand en tand en met mijn beste Spaans (ahum) heb ik hen dan maar proberen helpen. Ik had toen echt het gevoel dat ik nutteloos werk aan het verrichten was. Alles wat ik kon observeren, zei me genoeg over hun taalniveau. De meerderheid schrijft maar wat neer zonder het echt te vatten.
Hetzelfde gevoel had ik ook bij de rekenlessen. Ook deze werden klassikaal en aan de tafels gegeven. Er zit totaal geen lijn in de verschillende oefeningen in hun rekenschrift en de opdrachten zijn vaak zo nutteloos dat ze alleen maar verwarring teweeg brengen. Ik vond het heel moeilijk om de kleuters tijdens deze activiteiten te 'helpen'. Ik vond het eigenlijk zeer zielig dat ik sommige kinderen iets moest voorzeggen i.p.v. echt te leren. Ik heb de oefeningen dan maar zo concreet mogelijk proberen maken door ze met materialen en echte dingen te ondersteunen en uit te leggen. Maar omdat er hier maar één klassikaal moment voor was, kon ik slechts 2/5de van de klas helpen. De kleuters in mijn school leren dus niet zoals bij ons in België al spelend, maar vooral door aan hun tafel oefeningen te maken in hun schriftjes.
Vervolgens wordt er een 'koek & drank'-moment gehouden en nadien kunnen de kleuters genieten van een halfuur durende speeltijd. Nu ja, deze speeltijd loopt vaker uit tot een uur. Nadien is het al tijd voor hun middageten. De meeste kleuters blijven warm eten op school, een viertal kleuters gaat thuis eten. Het middagmaal wordt elke dag vers klaar gemaakt in de keuken op school en het wordt ook opgediend door het keukenteam. Dit is een team van enkele vrouwen die de tafels dekken en de kleuters helpen bij het eten. Voorgerecht, hoofdgerecht en dessert, een stevige lunch dus! Nadien is er weer een uur tot anderhalf uur durende speeltijd. Mijn pauze duurt dus twee uur! En het zijn vaak twee lange uren want buiten wat eten en rusten in het park, valt er niet veel te beleven in de buurt van de school. Gelukkig ben ik nog in het goed gezelschap van Britt en Judith, twee Nederlandse meisjes van onze groep. Gesjellig seg! Ik vrees dat mijn Nederlands beter zal worden dan mijn Vlaams...
Nadien is het nog maar anderhalf uur 'les'. Veel wordt er dan niet meer gedaan. Er wordt nog een middagonthaal gehouden waar de kleuters mogen vertellen wat ze gegeten hebben en dan is er nog even tijd voor wat schriftelijk werk aan hun bankjes!
Zoals jullie duidelijk kunnen horen, heb ik een voorkeur voor ons Vlaams onderwijssysteem. Ik heb gedurende de voorbije weken al voorzichtig gepeild naar de mening van Ares, over het Spaanse onderwijssysteem en de werking van de school. Blijkt dat hij er ook niet helemaal achterstaat en dat hij veel meer fan is van het Vlaamse onderwijssysteem. Het grootste probleem vindt hij dat de school en de onderwijsinspectie hen oplegt om elk moment van de dag hetzelfde te doen als de andere tweede kleuterklas. Hij moet dus elke week met Ana overleggen wanneer ze welke lessen kunnen geven, omdat het bij controle duidelijk moet zijn dat de kleuters van dezelfde leeftijd, hetzelfde leren. Dit wil dus zeggen dat Ares steeds met de andere klas rekening moet houden en dat er weinig ruimte is voor eigen ideeën en uitvoeringen.
Ook is hij voorstander van het hoekenspel en 'al spelend leren'. Ares vertelde me dat hij deze werkwijze al eens had voorgesteld aan Ana, maar dat zij hier vrij negatief op reageerde. Ze zei hem toen dat ze toch bewijzen op papier moesten hebben wat de kleuters al kunnen en kennen en wat niet. Ares zou het dus ook anders aanpakken als hij daar de ruimte voor zou krijgen.
Op zich leer ik niet echt super veel van mijn stage hier, alleen dan dat de Belgische kleuters toch wel hun twee pollekes mogen kussen als je 't mij vraagt!
Mijn laatste weekend in Madrid zit er definitief op en ik heb het weer heel typisch afgesloten: ziek! Het zal dus een vroege avond worden voor mij.
Tot over enkele dagen, voor het laatste blogbericht uit Madrid.
Wat klinkt dat toch nog een beetje on-echt...
Besos x Lisa
